Tag: Zefi Daraki

Zefi Daraki

Władimir

Wiersze, mówi mi Władimir
które słychać było w barach
przy kompresorach w księgarniach
i na chodnikach

I w wielkich aulach
z głębi wieków mi mówi.
I z głębi rewolucji
teksty, muzyka i kolory
sztuka jest gwałtem na tobie – rozniecający wybór
Śmigający dreszcz…

Widziałam tego człowieka,
z jego czoła ciekła krew
Rzeka krwi historii

I zawsze tak jest
nikt tego nie rozumie
że groza i sztuka
idą w parze

aż do ostatniego strzału

z tomu: “Spustoszył”, 2012, tłum.: Leszek Paul

Zefi Daraki

[Jakby przemieszczały się teraz lody murów opieszale]

I

Jakby przemieszczały się teraz opieszale lody murów
Zimne światło wyłania się z moich dłoni rozwiesza
lotne obrazy wspomnień
Bezbrzeżne godziny upłynęły od chwili gdy żagle rozwinął
____________ten pokój
Jakieś śmieszne pająki zostały by tkać pajęczyny
ciągnąc za sobą szydercze ciemności

Niepogodzona stałam wpatrzona w cień pocałunku,
rączka dziecka co pięła się po mojej twarzy

II

Liście wisiały na deszczu
ściągając jeszcze jedno inne życie między moje palce
wszystko znalazło swój koniec
____________słowa co ginęły
przy sczerniałym ogrodowym stole
przy oparciu połamanego krzesła

przy starym zegarze
z mrocznymi wyszywankami ptaków
jedynie jedno wspomnienie rodzinnej kolacji
przy śmiechach co dźwięczały
____________w błękitnych talerzach
rozlane wino nieosiągalnego kiedyś

z tomu: „Grota ze sztucznymi ogniami”, 2014, tłum.: Leszek Paul

Zefi Daraki

[Nigdy nie zapomina się czułości]

…
Nigdy nie zapomina się czułości, to
wypasiony cyklop kwiat co rozchyla
liście uścisku
nad bezruchem bólu

Nigdy nie zapomina się
podniesionej pieszczoty
objęcia które jedynie teraz posiada

w godzinie gdy na dworze wirują in absentia
przyszłość z przeszłością

_{z tomu: „Stracony wiersz”, 2018, tłum.: Leszek Paul}

Zefi Daraki

miraż

Załóżmy że siedzę
wśród ruin przyszłej teraźniejszości
Słońce ciągle jeszcze wieje po mnie
karbuje moją sukienkę w swoje promienie

Załóżmy więc
teraźniejszość teraźniejszości
żłobi wieczór
nad ostatnim tropem ciała

Mocnym tętnem okrążają
mnie
uściski kiedyś. Dotykam
niewidoczne niech mi otworzy

Zadrwiłem z ciebie! Słyszę głos
snu
Złudą jestem – mirażem!

Patrzył na mnie uparcie nim
się przebudziłam, nie
przebudziłam się nigdy, nie wiem

_{z tomu: „Stracony wiersz”, 2018, tłum.: Leszek Paul}

Zefi Daraki

Dlaczego nikt nie wie

Dlaczego nikt nie wie
co może przynieść następna godzina
błąd zrobiłeś mówiąc
o odległościach łez

lodach co pozostały niestopione
z całonocnego stulecia –

ten nieznanym ziąb w słowach
co nie pokochały
swego adresata

Cud twój powstrzymał
moje kroki w korytarzu
Otwarcie drzwi otchłani
pohamował dziką młodość słów
co wiały w moją twarz

Cud twój
kształt Nie
jakby ze śniegu co stopić się zapomniał

_{z tomu: „Ciało bez klucza jednakowego”, 2000, tłum.: Leszek Paul}

Zefi Daraki

[Śniadanie podarta gazeta]

Śniadanie podarta gazeta
Spływały po mnie pomyje rozmów
dawno zapomnianych –
wzgarda faktów
co zapodziały ciebie
wśród roztrzaskanych latarni ślubów

Potem pamięć jakby
w sznur rozkołysany się obróciła
i zawisły na niej
wymarłe objęcia

Pamiętam podarła mi się spódnica
próbowałam już nie wiem co
Zsuwała się aż do ziemi
Stałam patrzyłam jak plisuje się na mnie
jak odległy dziecięcy wiek

_{z tomu: „Grota ze sztucznymi ogniami”, 2014, tłum.: Leszek Paul}

Zefi Daraki (Ζέφη Δαράκη) urodziła się w Atenach. Debiutowała w roku 1960 tomem poezji zatytułowanym „Piosenka nowych czasów”. Pracowała w Bibliotece Publicznej w Atenach, z której w czasach dyktatury wojskowej została zwolniona. Powróciła ponownie do pracy w 1974. Była żoną wybitnego poety Virona Leontarisa (1932-2014). Jest laureatką wielu nagród literackich. W roku 2015 została odznaczona Nagrodą Akademii Ateńskiej za całokształt twórczości oraz Państwową Nagrodą za tom „Η σπηλιά με τα βεγγαλικά”. Oprócz licznych tomów poezji Zefi Daraki wydała 2 powieści.
Wiersze Zefi Daraki tłumaczone byłe na francuski i angielski. I tutaj po raz pierwszy na polski.

• Το τραγούδι των νέων καιρών, 1960
• Μεταπτώσεις, 1967
• Διαβάσεις, 1969
• Εμπλοκή, 1971
• Ο κήπος με τα εγκαύματα, 1973
• Έκλειψη. Το ημικύκλιο αίμα, 1974
• Ο αρχάγελλος καθρέφτης, 1976
• Ο άνεμος και τα ρολόγια, 1977
• Ο λύκος του μεσονυχτίου, 1978
• Τα αόριστα γεγονότα, 1980
• Το μοναχικό φάντασμα της Λένας Όλεμ, 1982
• Η κρεμασμένη, 1984
• Μάρθα Σόλγκερ, 1985
• Το ιερό κενό, 1988
• Η Όνειρος, 1990
• Κοιμήθηκα η αχάριστη, 1992
• Η θλίψη καίει τις σκιές μας, 1995
• Ωσάν λέξεις, 1998
• Το σώμα δίχως αντικλείδι, 2000
• Το ακίνητο εν οδύνη, 2002
• Ο απέναντι χρόνος, 2006
• Σε ονομάζω θα πει σε χάνω, 2008
• Ερήμωνε, 2012
• Η σπηλιά με τα βεγγαλικά, 2014
• Ο ύπνος είναι ρόδο, 2016
• Το χαμένο ποίημα, 2018
• Συναντήσεις στο άβατο, 2020
• Αόρατη Μαρία, 2022

http://www.zefidaraki.gr/