Veroniki Dalakoura
Demetra
Strapiony mówię do was z oblężonego miasta. Panna młoda nogę swą prawą w kwiatach pogrzebała i w łzach co suknię jej zmoczyły. Śpi teraz a czarny jej kochanek trzyma jej dłoń jako znak bezkresnego jarzma. Jakże kochaliście mnie, jakże kochało mnie to jaskółcze gniazdo, któremu dano imię Aurora Borealis!
(Znalazłem ją w ciele, co łez więcej już nie ma, przekląłem bowiem zarówno wszelkie cnoty jak i wielorakie nieba).
z tomu „Rozkład miłości”, 1976, tłum.: Leszek Paul