Eftihia Panagiotou
Ciała, kiedy śpią razem // Τα σώματα, όταν κοιμούνται μαζί
Śmierć nie może być utożsamiana ze snem
chyba że jest drugim życiem
to, co zamyka się za zaciśniętymi powiekami
i odbija się echem w całonocnym czuwaniu z piersi.
Coś co jak słownik sanskrycki
przerywany nerwowymi zegarami.
Śmierć nie jest snem, gdy istnieje ruch, gdy istnieje
przemiana,
i sen śmiercią rzecz jasna.
[z wyjątkami].
Więc śpij, lub obserwuj ciało leżące obok
z pilną moralnością świetlika.
Jego palce przemierzą prześcieradło,
całun rozsądku.
Prędzej czy później przenosi się na twoją stronę,
rozwiewa wątpliwości żarem.
Niewola waszego snu sanskryckie krajobrazy
które jedynie wy
pojmujecie.
język potrzebuje młodości, metafor ciała.
Tak więc dla dobra niewdzięcznych, niewiernych, cyników.
znajdź inną dla snu metaforę
bo w śmierci jesteśmy zupełnie sami.
z tomu: Mity o końcu świata, (Μύθοι για το τέλος του κόσμου), Κέδρος, 2023, tłum.: Leszek Paul