Kiki Dimoula
Bez wyjątku
Jakże aspołeczne są te senne marzenia.
Żadnych przyjaźni żadnych więzi
gdy tylko nas zobaczą gasną
jak iskra wystawiona na burzę.
Antropofobia?
Duma zraniona może
pracują bowiem tam na dole
w kopalniach straconych okazji.
I one miały przecież
inne marzenia.
z tomu: “Przeprowadziliśmy się ościennie”, 2007, tłum.:Leszek Paul
Kiki Dimoula
Możemy i my domowym sposobem powiększyć małe znaczenie zdjęcia
Tak obcy mi jesteś
jak ciało snów
jak dotyk jego.
Znam cię jedynie
gdy w ręce wpadnie mi
jakieś twoje zdjęcie
twoje spojrzenie wspinało się
po trapie statku
rozpięta kurtka falowała
zwrócona ku odejściu
zdjęcie
małego rozmiaru do paszportu
od piersi w górę.
Mniejszy od połowy
a patrz jak zaokrętowałeś się w mojej myśli
totalną podróżą.
z tomu "Przeprowadziliśmy się ościennie", 2007, tłum.: Leszek Paul
Kiki Dimoula
Wybawienie Magdaleny
W końcu
gwoźdź de grâce wbiłam
w namiętność moją do ciebie
Dokonało się
wokół krzyż
i tak, bez lamentów
obojętna ściągam
zawinięty w białe prześcieradło
moich włosów
banitę zgasły pocałunek mój
z odrzekających się twoich nóg
z kwaśnych twoich ust
unoszę go sama
nie ma już nawet
tej ideologi tego ciężaru który
nabywa pozbawienie kiedy
dziedziczy go historia
jakże lekką pozostała
śmierć mojej namiętności do ciebie
zrozumiałe
ciało wykradziono z jego wnętrza
policz ile wieków krzewiło się szalone
wijąc się
na twoim lodowatym zaczepione odrzekaniu
i teraz kiedy odchodzą
Mojry mirrę niosące jedna za drugą
sama zostałam w tym pustym zdarzeniu
uchylam wieczko co przykrywa
te tutaj zwłoki co piszę
i smutna śmiejąc się zauważam
w jaki zmarszczony stetryczały obyczaj
przerodził się mój eros
jakim to gratem śmiesznym i daremnym
brak twojej odpowiedzi
Dokonało się, Jezu mój.
A jednak celebrowałam i w tym roku
obyczaj bólu pobożnie.
z tomu "Przeprowadziliśmy się ościennie", 2007, tłum.: Leszek Paul
Kiki Dimoula
Replika zimy
Zima.
Sroga ta anatema
zdaje się nudzić
niniejsze zdjęcie
tak jakbym marzła
chociaż pokazuję się ubrana ciepło
w zimowe palto
i o kołnierz zadbałam by był
podniesiony
chociaż nasza przezorność
raczej zdobi niż grzeje
twardo ręce trzymam
ściśnięte w kieszeniach.
Nie z chłodu.
Dla kary. Skoro mnie wymierzyły.
Ciemne morze w kierunku którego się zanurzam
lekkim tchórzostwem mnie ubarwia
spojrzenie oddalone zamknięte
w swym własnym zmrużeniu.
Tak właśnie wiernie mnie namalowałeś
taką jaką byłam.
Szkoda.
Gdyby twoje natchnienie
miłością zapłonęło by tylko palto mi zdjąć
przytulnie nastałaby wiosna
morze by rozkwitło
i te bzdury co plotę.
z tomu "Przeprowadziliśmy się ościennie", 2007 tłum.: Leszek Paul
Kiki Dimoula
Dziewczynka z zapałkami
Noworoczna późna godzina
psa z kulawą nogą.
Jedynie szarość stara
noworoczna.
Drżą z zimna
skrzyżowania i kąty
by ogrzać się choć trochę
do obcej macierzy tulą się
ulicznych kwiaciarzy
bukiety zakutane
w ponury papier
taniocha
przystrojona wokół dziurkami
od autodydaktycznych nożyczek
tak jak my gdy dziećmi będąc
łaknącymi deseni
równe w gazecie złożonej
kwadraciki wycinaliśmy
tak jak po jej rozłożeniu
jakże radosne rytmiczne, jakże symetrycznie
okienka na oścież otwierała nam przyszłość.
Wieczór noworoczny
psa z kulawą nogą
jedynie wielkie szare okna zamknięte
i biedna plucha co żebrze o śnieg.
z tomu "Przeprowadziliśmy się ościennie", 2007 tłum.: Leszek Paul